‘With a gentle approach, the new release of Dutch pop noir band Chabliz transmits its story with a load of emotion. And it’s not just one emotion, the tune comes with a whole palette of moods. While the soft vocals are telling the story, they are backed by a versatile combination of piano and strings. Being a pop ballad about grief, but in a quite positive, optimistic and almost naive way, the track uses what I’d like to call “intelligent mood switches”. The track is able to alternate between melcancholy/sadness and a special kind of lightweight hopeful vibe, and while doing so, it creates a special universe for the listener. And for me, this unique universe reflects what life itself is about. I really like the essence of this track. In a way, the tune circles around the real-or-not topic at hand with an open end, and that’s what makes “Wings of the Night” so special. This tune delivers emotion with a twist, so to speak. Enough with the pre-written endings or final statements. The tune will leave the final thoughts in the hand (or better: ear) of the listener. If this track peaked your curiosity, I highly recommend checking out the album “Heroes and Foes” where you can find the extended version of the tune, along a whole melodic universe of moods, vibes and sounds, all delivered with an extraordinary mix of classical instruments, rich versatile vocals, and a stunning amount of feelable lively textures.’ KMS Reviews, Dec. 27th, 2022, by Florian Maier. ‘With their new single, Dutch pop noir band Chabliz once again prove themselves to be one of the greatest storytellers out there. The song itself contains a couple of surprises (more about that later), yet one of the most intriguing elements of their music always has been the magic of the story woven into the sound. This duet about the sea which gives and takes was created during the corona crisis, which up to this day is among the most pressing problems mankind is still facing. The main theme alone is an awesome starting point for the story being told, because it can be seen as a metaphor for so many aspects in life. For one, it’s indeed about the sea, yet for me, the deeper meaning evolving around the swingy melodic base theme feels more like the struggle you’re facing in life. There are certain circumstances that, as the sea with its unforseeable powers, will give and take something to or from our life, and I love that the three piece group always leave it to the listener to interpret their own meaning out of their creations. (Remember ‘When Sirens Call’, which came out as a stunning video in 2020? Same thing applied there, the track rather serves as a catalyst for the listener to let thoughts wander while listening/watching.) What starts as a slow piano/vocal ballad gains momentum and tension over time, always holding a fine balance between melancholy and self-evident emotion. Both of the voices feel like ‘dancing’ together, surrounded by the sea, and like there are winds, waves and calmness to find in open waters, it’s the same in the track. Enlarged with unexpected yet very effective elements in form of additional instrument tracks or small outbursts of energy, the track takes you on a journey to show you one thing: there will be ups, and there will be downs. Life does work only this way. With the wisdom and appreciation woven into the tune, ‘Beyond the Tides’ is another meaningful storyteller to not only listen to but to take in with your heart and soul.’ Florian Maier, KMS Reviews, September 5, 2021. “With an unbelievable amount of intensity, Chabliz tells you a story written like an amazing book, and the track holds excitement and mystery like a magician’s show. Curious yet? You’ll see what I meant. If you haven’t heard any of Chabliz’ tracks before, get ready to be blown away by the overall feel being transmitted through their songs. At first, “Nightporter” gives you a heavy heart with it’s initial piano/vocal setting, but then changes pace over time, using additional style elements. The greatest WOW-effect that hit me was when their lead vocalist Petra de Winter revealed her ability to sing across four octaves with her singing, going easily from fragile and vulnerable to powerful, opera-themed singing. This honestly made my jaw drop and raised my eyebrows at the same time (luckily no one took a picture of me when this happened). And just when I thought “hey, I wonder how this track would sound if they added drums”, they did, And boy, this adds an extra amount of density and tension to the already intense dark atmosphere the track creates. What I like most about “Nightporter” and other tracks of the dutch pop noir band is the playful way of song creation the band uses. Since their toolbox has so much variety in it, you never know what will happen next. This is a key element for being successful with music, because it leaves the listener curious. From there on, it doesn’t really matter if this is your favourite genre you’re listening to or not – because you just want to know what will happen next. That is exactly how instant fans are created. While listening to several other tracks of Chabliz, I figured that a lot of their playing really depends on the chemistry of the band members Petra de Winter, Pim van Riezen, Marcel Peters and Ap de Ree. Sometimes I get the feeling that they might create new songs just by throwing ideas at each other in a session. The guys behind the instruments often take care of the vocals (and vice versa) like… I don’t know, maybe a mother would with her baby. Seems they got an awesome feel for each other’s needs, and this shows in how well-rounded many of their songs come up. One perfect example for this statement is “The Heel” which was released on their “Nightporter” EP as well. This track creates a totally different setting than the track we’re talking about here, and in my opinion it’s because the band react to each other properly. Like I said, THAT is chemistry, folks. It’s unreal – and brave – how the guys of Chabliz manage to change the direction of the EP so many times with several tracks. I assume that these changes are not to everyone’s liking, but hey – I am not a friend of holding back skills. If you CAN do it – why should you throw away this versatility for the sake of being linear enough for a certain fanbase, right? So, I can honestly say that I really don’t know what Chabliz has in store for us in the future – and I love it. This is handmade and heartfelt music, and you’ll never know what’s next. Listening to this music is an adventure that no mainstream pop chart act out there can create for you.” December 30, 2018, Florian Maier, KMS Reviews. “Directed by the finnish/polish multitalent Catself, the video of this track is really not your usual three minute meaningless pop journey within nowadays’ landscape of the music industry. For this track, I need you to be open for interpretation, you need to let the music and pictures have an effect on you. Give yourself time to wrap your head arouund the message and the different angles this project can be seen from. What I love most about the work of Chabliz and Catself is its diversity, and this coincidentally is also the reason why it’s kind of hard to give you a review of the track and the video. I don’t really want to pave the way for any given interpretation here, what I write about here is just one of oh-so-many ways to digest the art of this collaboration project. Filmed at a coastal area and processed with what I only can describe as “melancholic color grading”, you see three people (the band members) who are lying tied up and unconcious at the ground. The main theme and the lyrics are about Sirens calling with no chance to resist or chance this fact. The band members wake up eventually, following the Sirens call down the beach to the water while a man tries to find and save them but fails because he is too late. That would be the script of what you can SEE in a nutshell, but of course that is not what the song wants to transmit. Following the lyrics, it’s crystal clear to me that this is a song with a deep and very personal meaning to the band. They lost a close friend and found one of many vents to cope with this loss through their music. For me personally, the music and the video starts a very complicated discussion about the ‘what if’s in life. The pictures triggered an unexpected reaction in me, since they made me question a lot of things. What if they never were able to break their ties? What if there would have been other things to hold them back? What if the man had been there earlier to save them? And I even caught myself thinking: is the end really final? Could anything or anyone have been able to change all of it in the end? And is the sirens call really a bad thing per definition? See, the real beauty in this project lies in triggering a very high level of self reflection. Life is complicated, and we find ourselves asking all of the question the song raises over and over again over time, having most of them unanswered in all our lives. There is that grey zone in which there isn’t necessarily a ‘yes’ or ‘no’ answer to everything, and the track somehow made me realize that there are things you cannot control, things that are beyond your reach. What if I was one of the band members, drawn towards the sirens call? What if I was the late savior? What if I ultimately was the one being responsible for the sirens call? As all of these questions are circling in your head, the dramatic tension of the track is rising through the music of Pim van Riezen, Marcel Peters and Ap de Ree and those signature vocals of singer Petra de Winter. This artistic concept even amplifies the reflective feel, and all of a sudden the listener is able to exactly have a glimpse of the bands feelings when dealing with this topic. You gotta love music for being able to transmit that, and you gotta love those rare musicians out there who are taking their time and putting this amount of work and thought into their projects to really deliver so much more than just the notes.” January 2020, Florian Maier, KMS Reviews “Thinking about some of the great bands I have featured before my mind wandered on to the warm, beautiful voice of Petra de Winter and her wonderful band Chabliz. So I set out to see what they had been up to. “STRAIGHT STORIES”, by Chabliz (2017) …………. a review by PfalzDxii: I copied the above from the back of the CD. Cold still words which most will never read. Therein however, lies magic. There is genius. Eleven tracks that last, in total, almost an hour. “I did see Petra and Chabliz oh my GOD!!!! I have been changed/altered/effected/moved/CHARGED.
She did your poppy number WOW! Chabliz IS a living organism ! Thank you again for #MagicMoments and welcome to this area of my world” Jerry Sheldon, Sheldonspeaks, March 2016, NYC, USA.
“Nightporter”. This song succeeds in making you feel torment. it evokes extreme sadness. Very gloomy. If you want to wallow after a bad breakup or a funeral……this is the music for that. The vocal feels sort of dark Glee…..dark theater. (..)” USA (LA) – based A&R manager Holly Hutchison in the Hotseat, http://www.anrgirl.com .
“Take me back, take me way way way back… a band tuning up… a piano playing distant fragments of Leonard Cohen’s “I’m Your Man”… the first glimpses of an ensemble tuning up in Berlin in the 1920s. A dark and smokey bar… in the backroom of a large, yet slightly dusty hotel that once had seen grander days… an overtired nightporter doesnt even really notice you when you get in. On stage a chanteuse sings German-language chansons and songs about a long forgotten time that possibly has never existed. You sit down at a table and light a cigarrete and order a glass of French wine. Smokey, velvet curtains.. the warmth of the wine kicks in… and the music of The Hague based band Chabliz takes you away… on the wings of dark and brooding, melancholic songs you drift away on a journey to a place where melancholy is a resort for lost dreams. Some compositions are originals, some in English, others in German, which go along perfectly with the overall German theater music Weill-like style of the album. Other songs are cover versions, very fitting to the overall feel of the album is Randy Newman’s “In Germany Before The War”, and there’s of course a rendition of a Weill song, “Moon Of Alabama”. Chabliz also included their interpretation of a Van Dyke Parks-song, “An Invitation To Sin”, which has an especially decadent feel in the context of the overall atmosphere of the album. The sound of the album’s arrangements is inspired a lot by the producer’s love for Van Dyke Parks’ music. The influence is especially prominent in the sound of the background choirs, who perform very Parksian glissandos. Disciples of Parks and Weill and Newman exploring the sound of a night out in a smokey bar in the 1920s” If you like that idea, you should have a look at the Chabliz website, where the band distributes it self-published album “Nightporter”: www.chabliz.com. ” The webmaster of VanDykeparks.com
|
|||||
“Today let me introduce you to an adventurous popnoirband, Chabliz.
They hail from Den Haag, Holland.
They truly are remarkable, with a range from smooth jazz to Wagnerian gothic rock.
So, lets get to the music, we start with a very different song about WW1 ( The Great War ), composed by Gerrit Vennema.
The song starts as a jazzy ballad and ends with operatic Wagnerian rock. Awesome. With her own very dark song Petra inhabits the vibe and feel of the song, yet another great vocal from this young lady and her fantastic combo. We’ll finish today with a videoclip that further shows the versatility of Chabliz with this Blondie-esque song. Gotta love this band.” Barrie Moore @ Bearly Rambling, USA, November 2015.
This review is from: Nightporter (Audio CD) at Amazon.com
“When I was wee, there was no music that I liked. None. This was pre- Beatles. This was pre- Rock and Roll. I loved to sing though, and at school I had a good music teacher. We sang complicated harmonies, I sang descant. My teacher was a lady. Most of my teachers were ladies. Years later I found that there had indeed been music I liked all along, but that I had not yet heard. Most people did not have a TV, the wireless was king. The programmes though were, to me, dull. Unlike today there were only a few channels, all government controlled. The music that was played was enjoyed by my parents and my grandparents. I was lucky, I had all my family. My father was conscripted shortly after WWII finished. One grandfather just missed the trenches but was in the army of occupation in the Rhineland in 1919. My other grandfather was found medically unfit when he had attempted to join up. Oh yes, my family was lucky.
History is hindsight. The Great War was named that because the next World War had not yet started. We now know there would be another one. In the 1920s and 30s, people were trying to come to terms with the consequences of the recent devastating conflict. Then the flu pandemic of 1918-1919 hit, killing an estimated 50 million people. The German people were starving, and the allies demanded their reparations. Inside Germany, factions fought factions and the country imploded. The rest, so they say, is history….. But…..
But,…. in the midst of this devastation were the arts. The painters, Otto Dix and George Grosz. The film makers, Fritz Lang, and Georg Pabst. The writers, Thomas Mann, and Erich Maria Remarque. Bertolt Brecht was in the theatre. And then there was the music….. Ah, the music. The best known of course, being Kurt Weill. These and all the many others reflected a society on a collision course with utter disaster. The artists themselves were soon to become the targets and the victims. This era retains a fascination that many have sought to recreate, most have failed. They were bad times, they were evil times. Today, only the very best could create or recreate the sense of danger and fear that was all pervasive at the time. Almost impossible that is, but not quite.
“Nightporter” by Chabliz left me speechless when I first heard it. I was shocked. How could any band, any singer that young, born so far away from the actual events, get it so right? I now regard Petra as one of my favourite singers, and the one with the most amazing voice with its four + octave range. The band on this album play with a maturity and feel for the material, that warms the soul. For many people this will be a difficult album to like, or even understand. Today’s music is far too lightweight for my taste. I know of a few bands within my own city limits that are creating new exciting music. None of them have a large following, but they are deeply loved. Chabliz are from Holland. “Nightporter” is an unusual collection of original songs and covers, one being a Weill/Brecht. Unusual choice it may be, but it works. From start to finish it has been crafted with the utmost care, and attention to detail. The CD cover has the most glorious artwork.
I like the darkest two songs best. “An Invitation to Sin” written by Van Dyke Parks. The title song “Nightporter”, written by Petra de Winter, herself. These songs twist and turn, then dive and climb, as if in a dogfight with themselves. They would test the most accomplished diva. Petra is in command though, with a voice of power, intensity, and accuracy that astounds and delights. All the tracks are superb, better than other bands’ best. There are moments when Petra’s voice hits a pinnacle of perfection that simply seems impossible. Never far away is the realization that real people lived in those extraordinary times. It was not a fiction. “Life Runs Out Like Sand” written by Bill Nelson, seems to convey the sense and the purpose. Petra sings and writes in English, but sings twice in German on this album. This simple fact seems to heighten the understanding of the dreadful reality of the situation. This album should be played to students of History in Universities. It should be played to politicians before they make decisions.
Petra de Winter (vocals), and the three musicians credited with her on this incredible album, are: Ewout Willems (piano, accordeon). Marcel Peters (acoustic double bass). Arthur van Keppel (drums, percussion).
My great thanks to the musicians, your work is beautiful. Petra, you still have the ability to leave me speechless, except to say that you are wonderful. A quick look on the CD cover shows that the producer and arranger of this stupendous work is Wim Oudijk. Wim also played the other instruments and sang the male harmonies. Wim Oudijk, together with Guus van Leeuwen, mixed and mastered this album. Wim, you should be very proud of this album. I recommend it to all discerning music lovers everywhere!!!” ( written by Pfalzv1111 at Amazon.com)
November 2014
Reviews in Dutch / Nederlandse recensies:
‘In onze niet aflatende ijver om muziek in een hokje te stoppen kunnen we nu alvast zeggen dat Chabliz in geen enkel hokje is te stoppen. Ook op het nieuwe album Heroes And Foes horen we muziek die ergens het midden houdt tussen pop-noir, triphop, jazz en gothic. De muziek van Petra de Winter, Pim van Riezen en Marcel Peters smaakt het best tijdens een druilerige dag. Echt muziek om even lekker in te kruipen. Op het album wordt het drietal bijgestaan door een flink aantal gastmuzikanten. Hierdoor klinkt het album bij vlagen weelderig en is zo de perfecte omlijsting voor Petra de Winters warme en veelzijdige stem. Zij zingt veelvuldig laag, maar gaat soms stevig de hoogte in wanneer de muziek er om vraagt.
In tegenstelling tot het vorige album Straight Stories, dat voor de helft uit covers bestond, bevat Heroes And Foes maar één cover, maar dan wel eentje van Joy Division. Dit betekent dat Chabliz de lat hoog legt, maar komt er heel goed mee weg. De bewerking van ‘New Dawn Fades’ ligt ver weg van het origineel, waardoor een argeloze luisteraar de song misschien wel aan Chabliz zal toeschrijven. De prominente orkestrale versieringen en de zang van Petra, die tegen het einde heerlijk de hoogte ingaat, maken het een waar luistergenot.
De veelzijdigheid van Heroes And Foes blijkt uit ‘Wings Of The Night’, dat als een jazzy shuffle begint, maar langzaam maar zeker komen er flink wat strijkers in, maar ook uit ‘Elsa’ (over kunstenares Elsa Von Freytag) dat naar het einde toe mooie koren bevat, terwijl Petra als een soort Nina Hagen er overheen galmt. Kippenvel! Een van de vele hoogtepunten is het prachtige ‘Çonductor 71’ dat met zwaar aangezet pianospel begint en prachtig evolueert naar een gothic song in de stijl van The Dreamside. Dat hierna het jazzy ‘Francis & Claire’ volgt zegt weer veel over het afwisselende karakter van Heroes & Foes.
Speciale aandacht voor een Nederlandstalige song en wel voor het zeer indringende ‘Politieman’ met een loodzware tekst over een agent die altijd maar alle ellende als eerste voor zijn kiezen krijgt en daardoor langzaam maar zeker doordraait. Waarschijnlijk heeft de band de zaak rond Mitch Henriquez in gedachten gehad bij het schrijven van deze tekst. Zonder stelling te nemen overigens. Het belicht, als je tussen de regels door leest, de loodzware druk waaronder politiemensen soms moeten werken en dat een politieman soms je beste vriend is, maar soms ook een duistere kant kan hebben, al dan niet ingegeven door druk waaronder er soms gewerkt moet worden. Dat juist bij dit nummer voor onze eigen taal is gekozen is logisch omdat daarmee de betekenis het meest tot zijn recht komt. Een geslaagd experiment.
Heroes And Foes is een plaat die in eerste instantie wat zwaar en donker aanvoelt, maar na enkele luisterbeurten ontvouwt zich de kracht en schoonheid van de plaat. De stem van Petra de Winter raakt je tot op het bot, terwijl de weelderige orkestraties het plaatje compleet maken. Topalbum!’ 4,5 sterren. Maart 2023, Jan Didden op Festivalinfo.nl
Muziekwereld: Chabliz Heroes and Foes
Petra de Winter, zang, Pim van Riezen, toetsen en Marcel Peters, contrabas vormen de Pop Noir groep Chabliz. Hun muziek is zwaarmoedig en soms haast afstandelijk ondanks de zoetsappige strijkers die op Wings of the Night in stralende schoonheid meedoen. De Winters stem kent amper beperkingen, van bijna onhoorbaar laag tot hoge kopstem komen haar zanglijnen loepzuiver uit de speakers. Peters zorgt met zijn gevoelig contrabasspel voor warme noten, opvallend mooi op Francis & Claire. Voor Chabliz’ songs moet je zeker naar de teksten luisteren. Dan kun je kennismaken met Elsa von Freytag, the mama of dada of de dood, Conductor 71. Op Politieman, het enige Nederlandstalige nummer, beschrijft De Winter de overbelasting van een agent en een daaruit resulterende fatale uitkomst: “Je draagt hem naar je bus toe, hij beweegt niet meer, want hij schold vandaag op de politie.” Gelukkig eindigt de cd optimistisch met Beyond the Tides, een duet met Van Riezen. De zeer persoonlijke tekst reflecteert corona en andere rampspoed: “De zee geeft en neemt.” Michael Klier in de Muziekwereld, rubriek ‘Vers geperst,’ December 2022.
NNM: Chabliz – Heroes And Foes
NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Chabliz – Heroes And Foes (cd, Chabliz)
Dat Den Haag veel meer te bieden heeft dan alles wat zich rond het Binnenhof afspeelt moge duidelijk wezen. Zo is er voor de eeuwwisseling, vanaf 1996 meen ik, al de groep Chabliz (voorheen Chablis), die in 1999 debuteerde met het live album Black Blue, waarop songs in het Nederlands en Engels elkaar nogal eens afwisselden. Eén van de boegbeelden van de band is toch wel zangeres Petra de Winter, die over een belachelijk stembereik beschikt, echt van laag tot sopraan hoog, waarbij ook op het volume geen maat lijkt te staan. De groep kent, mede door het tragische overlijden van een pianist en drummer, nog wel eens wat wisselingen in de line-up, al is contrabassist Marcel Peters (tevens bas) er wel meteen bij en tevens op het eerste studioalbum Nightporter (2004). Later voegt ook toetsenist Pim van Riezen (vleugel, keyboards, zang, viool, synthesizers, moog) zich bij hen. Dit trio vormt nu al lange tijd de basis, waarbij ze zich graag omringen met gasten uit allerlei hoeken. Er volgt nog het album Straight Stories in 2017. Er is dan wel een soort vaste vorm ontstaan, die het midden houdt tussen art-pop, pop noir, nachtelijke jazz, pianomuziek, klassiek en zelfs gothic. Maar eigenlijk onttrekken ze zich gewoon aan elk genre en volgen ze vooral hun muzikale hart, dat ingepast wordt in hun eigen tijd.
Dat brengt hen bij hun volgende studioalbum Heroes And Foes, dat 12 nummers telt van samen bijna 56 minuten lang. De zang van Petra lijkt hier enkel maar te zijn gegroeid en de muziek van de rest ook. Ze mogen daarbij rekenen op de steun van gastmuzikanten op uiteenlopende instrumenten. Op hun typische wijze laveren ze weer door diverse genres, waarbij je echo’s kunt horen van Siouxsie And The Banshees, Heather Nova, Kate Bush, Stina Nordenstam, Nina Hagen en de vroegere Elton John, maar tevens zangeressen uit de klassieke en jazz. Ergens opereren ze in de pophoek, maar dan wel steeds met een ambivalent en soms ronduit bevreemdend en David Lynch-achtig gevoel. In hun derde song brengen ze bijvoorbeeld een eigengereide versie van de Joy Division klassieker “New Dawn Fades”, die je misschien niet verwacht als je de rest van de muziek ernaast zet. Toch zit er door hun muziek altijd wel een fijne donkere draad verweven, die voor een extra laag weet te zorgen. Sowieso hebben ze wel oog voor mooie covers, want op Nightporter laten ze ook één van de mooiste songs van Randy Newman, te weten “In Germany Before The War”, op eigenzinnige wijze horen. Of wat te denken van “Moon Of Alabama” van Kurt Weill? Op Straight Stories laten ze een bijzondere versie horen van Michael Jackson’s “Billie Jean” en een werkelijk hartverscheurende interpretatie van het nummer “Breakfast” van The Associates. En zo zijn er meer voorbeelden. Opvallend genoeg zijn de meeste songs nu van eigen hand. Het merendeel is in het Engels, op “Politieman” na dan. Dit onderstreept ook andermaal het eigenwijze karakter van de band. Ze weten als geen ander vrijheid, avontuur, toegankelijkheid en diepgravende schoonheid aan elkaar te knopen. Ze kunnen met dit prachtige nieuwe album een breed publiek bedienen. Een publiek dat ze dubbel en dwars verdienen!’ De Subjectivisten, Republiek der Verbeelding, door Jan Willem Broek, 18 november 2022. NNM: Chabliz – Heroes And Foes – De Subjectivisten
‘Sprookjesachtig geluid op Heroes and Foes van Chabliz: Afgelopen maand heeft Chabliz uit Zuid-Holland het album Heroes And Foes uitgebracht met een sprookjesachtig karakter. Het zijn allesbehalve sprookjes wat Chabliz vertelt, want het geluid mag misschien zo zijn, maar de teksten laten toch wel degelijk iets anders horen. De band met soms de klassieke zang van Petra de Winter klinkt avontuurlijk en is het handelsmerk. Het is bijna niet in een hokje te stoppen, maar zelf omschrijven ze het als pop-noir. Onbekend bij Alternative FM zijn ze niet, want in 2014 is de song Poppies in Flanders Fields al te horen. Dan is Chabliz eigenlijk pas net begonnen. Inmiddels heeft het aarzelende begin wat Chabliz daar heeft gemaakt, verruild voor en zelfverzekerde band die weten wat ze willen brengen. Heroes And Foes is daar het bewijs van en eigenlijk zit daar zelfs nog en verwijzing naar de Poppies In Flanders Fields.
Sprookjesachtig
Toch nog even terug naar het sprookjesachtige kant van het album. Elsa is een voorbeeld van het verhaal wat Chabliz vertelt over . Het lijkt er op of Elsa haar eigen ideale wereld maakt en waar ze in wil wonen en leven. Het sprookjesachtige element is eveneens terug te horen in onder meer New Dawn Fades en Spooky Lullaby.
Klassieke elementen
Klassieke elementen zijn bijna een rode draad op het album, want er klinken strijkers en zorgt het pianospel van Pim van Riezen ervoor dat daar een brug wordt geslagen naar hedendaagse muziek. Die muziek is weer een combinatie van jazz en misschien wel gothic. Chabliz weet op deze manier een eigen publiek te bereiken die bij een optreden er daadwerkelijk voor gaan zitten. Naast Petra en Pim is Marcel Peters het derde lid van de band.’ Jaap Koper op Alternative FM, 17 november 2022. Sprookjesachtig geluid op ‘Heroes And Foes’ van Chabliz – AlternativeFM (altfm.nl)
‘Avontuurlijke pop-noir en artpop met betoverende vocalen. Daarmee omschrijft de biografie de muzikale wereld van Chabliz. Dit trio klinkt op het kersverse album ‘Heroes and Foes’ als een kruising tussen Beach House en Kate Bush. Het klinkt allemaal vrij standaard, tot je de oren wat meer ontspant en de eigenzinnige sound ervaart. Zo staan de speelse contrabas tonen op het intieme ‘Glastonbury Grove’ lijnrecht tegenover ‘New Dawn Fades’, waarvan de laatste niet had misstaan op een akoestische plaat van Epica. Kortom een avontuurlijk werk dat het best te nuttigen is met een glas rode wijn.’ VPRO’s 3voor12, Haagse Nieuwe, 1 nov. 2022. Haagse Nieuwe: oktober – Den Haag – 3voor12 (vpro.nl)
‘Een goede cover wordt bepaald door de aantrekkingskracht en in mijn boekje de eigen interpretatie. Ik heb een bloedhekel aan covers waar de zanger(es) het liedje zingt zonder aanpassing en zonder het zijn/haar persoonlijkheid mee te geven. Wat de (…) covers gemeen hebben is dat het naar een ‘new level’ getild wordt.
In 1979 kwam de debuutelpee van Joy Division uit: Unknown Pleasures. Een jaar eerder hadden ze al zonder succes een EPtje de markt ingeslingerd. (…) Sombere tonen in een geweldige muzikale jas. Nu weten we dat het voortkwam uit de zwarte gedachten van zanger Ian Curtis, die vlak voor de Amerikaanse toernee zelfmoord pleegde. (…) Eén van mijn favorieten is New Dawn Fades. Een dreigend lied over het uitgaan van een romantische relatie en de gedachte aan zelfmoord. (…)
De eerste bekende cover werd pas 11 jaar na het origineel gemaakt door The Dead Jetsons. Weinig verheffend. Vier jaar later werkte Moby mee aan de soundtrack van de film Heat met Al Pacino en Robert DeNiro (…). Moby’s New Dawn Fades is het hoogtepunt met agressief gitaarwerk die een nieuwe dimensie aan het origineel geeft.
Alle overige bij mij bekende covers kunnen zo de prullenbak in, want ze voegen niets toe. Tot begin december. Ik kreeg namelijk een mailtje dat de Haagse popnoir band Chabliz een nieuwe EP uit met drie nummers (waarvan twee door henzelf geschreven) die maand gingen uitbrengen met een linkje om één en ander vooraf te kunnen luisteren. In Bluebeard’s Garden is de naam van het schijfje. Het eerste nummer is New Dawn Fades, want de zangeres en de bassist zijn al jarenlang fans van Joy Division. Na vele jaren hebben ze het eindelijk aangedurfd om één van hun songs op te nemen. In deze versie heeft het ‘gothic vibe’ meegekregen, met opera-achtige zang en koor verpakt in een orkestraal arrangement dat het midden tussen Wagner en Philip Glass houdt.’ Tricky Dicky in ‘Ondergewaardeerde Liedjes,’ januari 2022: Joy Division/Moby/Chabliz – New Dawn Fades – Ondergewaardeerde Liedjes
‘(…) Het album kent een stijl dat niet direct in hokjes te vangen is. Dan is er ook ruimte voor ontwikkeling en crossovers. Dit is hier optimaal aanwezig. Tussen de theatrale gothic sound weet de jazz sound zich te worstelen. Het stevige zanggeluid van de Winter drukt een grote stempel op de volledige sound van deze band.
Met ‘Senta’ weet de band de balans tussen deze stijlen in balans te houden. Het dromerige piano nummer ‘Wings of the Night’ is als een musical song dat met lichte strijkers de piano ondersteund en soms het heft overneemt. Kwetsbaar en mooi in combinatie met de zang. Dat is even andere koek dan de goed geslaagde cover van Joy Division ‘New Dawn Fades’. De koren gezang van het nummer ‘Elsa’ is weer een ander geluid van het album. De afwisseling van dit geheel maakt het album misschien wel afwisselend maar ook onvoorspelbaar. Zeker wanneer de band met Politieman een Nederlandstalig nummer ertussendoor gooit. Het maakt dat het niet meer een geheel is, ondanks dat het allemaal prima songs binnen het genre zijn.(…) Toch is het een ontspannen album en kent de herhaling de kracht van de muziek.’ Roelof Noorda op de Muziekplank.nl, 30 oktober 2022 (over het album ‘Heroes and Foes‘).
“De van oorsprong Haagse popband Chabliz, de stad met een sterke muzikale reputatie, maakt pop noir. Met een twist, voegt de band er zelf nog aan toe. Feit is in ieder geval dat de muziek donker klinkt en neigt naar een light versie van Within Temptation. Niet in het minst door het hier en daar opera-achtige stemgeluid van zangeres Petra de Winter. Op Straight Stories trekt de band een la melancholie open vol spannende melodielijnen. Hoogtepunt is zonder meer de cover Breakfast, waarvan het oririneel van The Associates nog altijd de tranen uit je donder trekt. Bij de versie van Chabliz vergaat het lachen je voorgoed, in positieve zin welteverstaan. Tissues bij de hand houden. Voor de rest is Straight Stories gewoon een sterk album, een zwart gat dat vrolijk stemt.” Hans van der Maas in de OOR, december 2017.
“De muziek van Chabliz wordt wel “Pop Noire”genoemd. Maar daarmee wordt dit Haagse trio tekort gedaan. Het is veel meer dan pop alleen. Als je muziek zou kunnen schilderen zou je bij deze plaat alle kleuren van de regenboog nodig hebben op je palet. Op deze cd gaat zangeres/componist Petra de Winter behendig te keer als een gotische heks, Keltische elf en een heel scala aan andere archetypische vrouwenbeelden. Haar stem heeft ze opvallend goed onder controle en dat is nodig ook omdat ze een groot aantal zangstijlen/technieken gebruikt.
Het repertoire is zeer veelzijdig. Op dit album zijn alle registers opengetrokken. Zware metal gitaarmuren, maar ook meer symfonische arrangementen. Soms heftig theatraal, soms klein en ingehouden maar altijd muzikaal, fantasievol met een breed spectrum aan sferen.
Prikkelend voor de fantasie van de luisteraar zijn zeker ook de bijzondere bewerkingen van Michael Jackson’s Billy Jean en Bowie’s Lady Grinning Soul. Een bijzondere cd waarop Petra de Winter haar zang-, performing- en componeervaardigheden op indrukwekkende wijze etaleert.” rakenDra Smit in de Muziekwereld, december 2017. Dit is de link naar het artikel.
“Chabliz is een Nederlandse (Den Haag, Rotterdam en Leiden) band die ons verrast met een bijzonder eigenzinnig product. De band kent al een hele geschiedenis met een komen en gaan van bandleden, maar vaste waarden zijn Pim van Riezen (piano en keyboards), Marcel Peters (Bas) en zangeres Petra de Winter. Het album waar we het over hebben heet Straight Stories en bestaat uit vijf covers en zes eigen songs die voor het leeuwendeel geschreven zijn door Petra de Winter en voormalig bandlid Henk Greven. Verder zijn er nog wat gastmuzikanten toegevoegd.
De band noemt haar muziek een mix van pop noir, en gothic(dark)jazz. Daar hebben we eigenlijk niets aan toe te voegen. De toonzetting van de plaat is inderdaad somber, maar tegelijkertijd ontzettend mooi. Petra de Winter zingt met haar flexibele stem vaak laag, maar gaat soms ijzingwekkend de hoogte in en kan dan ineens klinken als een valse heks (‘Poppies In Flanders Fields’). De lome tempos en soms jazzy ritmes worden spaarzaam afgewisseld met heftige uitbarstingen waarop de gitaar even het hoogste woord heeft, zoals in ‘In The Flesh’, ‘Billy Jean’ en het eerder genoemde ‘Poppies In Flanders Field’. Evenzo makkelijk gooit Chabliz er een flinke dosis jazz in zoals in ‘When Sirens Call (Arthur)’ en ‘The Swing’, of verrast met een heus popnummer (‘Blue Strike’).
Wat betreft de voor de band zo belangrijke covers: De cover van Associates’ ‘Breakfast’ is net aan te herkennen, net zoals ‘You Were Meant For Me’ van The Divine Comedy & Ute lemper, maar de cover van ‘Billy Jean’ van Michael Jackson is werkelijk totaal onherkenbaar en is zodoende ook voor ondergetekende een prima te behappen versie, die zonder het irritante gepiep een stuk prettiger wegluistert dan het origineel. Daarentegen is ‘Imitating Angels’ (Nymphs) gelijk herkenbaar en dat is nu jammer want het mist de ‘bite’ van het origineel (nog altijd een van de favorieten van uw recensent). De David Bowie cover ‘Lady Grinning Soul’ (in een lounge versie) staat dan ook weer zo ver van het origineel af dat we ook hier mogen zeggen: Goed gedaan!
Chabliz komt prima voor de dag met dit lekker duistere album dat op het eerste gehoor soms als een rustige loungeplaat overkomt, maar een intens donkere onderlaag kent. Enig doorluisteren is vereist, maar dan ontvouwt zich dan ook een prachtige en veelzijdige plaat.”
Waardering: Vier sterren. Jan Didden op Festivalinfo.nl. (Februari 2018)
“Tussen alle prefab-zangeresjes en anonieme American Songbookvertolksters zorgt Petra de Winter voor een verfrissend geluid. De frontvrouw van kwartet Chabliz heeft een stembereik van vier octaven. Operateske uithalen op orkaansterkte, krakerig heksengegil en donkerbruin, sensueel laag: Chabliz” oeuvre van “pop noir” leent zich goed voor De Winters bijna grenzeloze expressie. De veertien nummers op Nightporter vertonen een sterke hang naar revue-bombast met een Weilliaanse inslag. Maar tussen het bitterzoete the Heel en een licht ontsporende tango met Duitse tekst, steken ook andere invloeden de kop op. Een beetje Randy Newman, een lik Nick Cave en zelfs een scheutje Abba voor de catchy refreintjes. De beperkte omvang van de band is opgevangen door de inzet van synthesizers, die soms op de rand van de kitsch zitten. In de beste nummers doen accordeon, piano, bas en drums het meeste werk. Meer omlijsting heeft het vocale vuurwerk van De Winter ook niet nodig. Chabliz treedt de komende maanden op door heel Nederland. ” Edo Dijksterhuis, NRC Handelsblad.
Het titelnummer heeft een hoofdrol voor de viool en handelt over het Blauwbaard sprookje en is geschreven vanuit het perspectief van één van zijn overleden vrouwen. Volgens het sprookje had hij er zes, waarvan meerdere onder verdachte omstandigheden om het leven kwamen. Luister de EP hieronder op Spotify.’ FTLOM – For The Love Of Music/ Musica.nl, december 2021.
De inspiratie halen ze uit een breed scala van artiesten en stijlen. Van Nick Cave tot Beach House en David Bowie tot Nina Hagen. Die variatie vind je ook terug op ‘Straight Stories. Opener “You Were Meant For Me” is een zeer theatraal, bijna opera-aandoend nummer, terwijl “Blue Strike” en “Don’t Believe” muzikaal een stuk lichter verteerbaar zijn. De bekendste cover is “Billie Jean”, die compleet onherkenbaar wordt opgevoerd in een bijna kerkelijke klaagzang. Ook David Bowie’s “Lady Grinning Soul” wordt voorzien van een Chablizsaus.
Echt vrolijk zijn de teksten niet; “Don’t Believe” (over een ontrouwe man), “When The Sirens Call (Arthur)” (over afscheid nemen en loslaten) en “In The Flesh’ (over aanranding tijdens een date) zijn echt even iets anders dan een gemiddeld popliedje. In combinatie met de vaak donkere muziek best zware kost.
‘Straight Stories’ is daardoor een album waar je voor moet gaan, niet echt als lekkere achtergrond tijdens de dagelijkse bezigheden. Het moet je liggen en zal hierdoor waarschijnlijk geen groot publiek aanboren, maar zeker de liefhebber tevreden stellen.” FTLOM – For The Love Of Music/ Musica.nl, november 2017. Link naar de recensie: For The Love Of Music
“Vocaal vuurwerk. De gast van vandaag is zangeres (met een bereik van vier octaven) bij Chabliz; popnoir met bijna filmische muziek met jazzinvloeden, die met twee liedjes een plek in de Snob 2000 wist te veroveren. Het leeuwendeel van het Chabliz-repertoire bestaat uit eigen, zelfgeschreven composities, maar ongeveer een derde deel van het repertoire bestaat daarnaast uit soms wel zeer avontuurlijke eigen interpretaties van bestaande, door de band geliefde nummers, die je meestal nauwelijks nog covers kunt noemen, omdat ze daarvoor te zeer door hen veranderd zijn. Chabliz heeft inmiddels drie albums op hun naam staan.
Tegelijkertijd komt ze veelzijdig uit de hoek met eigenzinnige liedjes, zoals onder andere Strange Fish samen met Nicko Christiansen (Livin’ Blues) of – als De Winter – met het schitterende lied We Failed.”
Tricky Dicky en Frans Kraaikamp op Ondergewaardeerde Liedjes.nl. (Februari 2018)
“Soms kan muziek ook meer zijn dan alleen maar muziek, neem nu de Nederlandse band Chabliz. Die leverde onlangs het nummer ” Poppies in Flanders Fields” af. Inderdaad een lied in dit herdenkingsjaar vlak voor de herdenking van 100 jaar Eerste Wereldoorlog. Het lied, deels op tekst van warpoet John McCrae, begint als een jazzy ballad en eindigt wagneriaans rockend. Livebeelden van de band on stage worden gemixt met found footage van de Vlaamse slagvelden tijdens 1914 -1918.
Twee bandleden van Chabliz hebben deze slagvelden en de oorlogsgraven bezocht. Toen ze terugkwamen besloten ze er i.s.m. componist Gerrit Vennema een nummer over te maken.
Een beklemmend nummer, oordeel zelf. Een nummer dat je zeker meer dan een keer moet horen en een prachtig eerbetoon is aan de gevallenen in de Eerste Wereldoorlog.”
De alternatieve muziekman, Nov. 2014.
>
.
“is dit jazz ” Kleinkunst ” Cocktail lounge ” Of toch gewoon pop” Het hippe hoesje geeft al evenmin duidelijkheid. “Pop-noir met een melancholieke sfeer”, noemt de Haagse band hun muziek, “met invloeden van Nick Cave, John Cale, Tom Waits, nina Hagen, Hitchcock en Van Dyke Parks” en inderdaad, die omschrijving komt nog het best in de buurt. Op Nightporter vinden we verrassende bewerkingen van nummers van Randy Newman, Leonard Cohen, Van Dyke Parks en Kurt Weill, naast eigen composities van zangeres Petra de Winter en bassist Marcel Peters. Piano, contrabas en percussie zorgen voor de smaakvolle begeleiding van Petra de Winter, die over een uitzonderlijk groot stembereik beschikt, waarbij het af en toe wat te gladjes klinkt, maar voor de liefhebbers van genre-overstijgende muziek zeker de moeite van het beluisteren waard.” Platomania, (HD).
De tijd ” Ergens jaren twintig, dertig. De plaats ” Een cabaret in de buurt van Montmartre, een Berlijns interbellum vaudeville cafe. De handeling / Chabliz speelt”” Het rumoer in deze nachtelijke dranktent sterft snel weg. “Erased” zet een sfeertje neer om u tegen te zeggen. Nachtclubvervoering; prachtige veeloctaaf zang (zelfs opera-uithalen!) gaat hand in hand met een professioneel combo met accordeon, piano, contrabas en drums. Je ziet het aan de binnenkant van je gesloten ogen in glorious technicolour voor je. Hier zitten de verlopen types te mijmeren over de teloorgang van hun schoonheid, te genieten van de wulpse vormen van de jonge blommetjes. De zaak is verder gevuld met de culturele voorhoede, die de onderlinge banden aanhaalt onder het genot van de betere alcoholica. Het uitzicht richting het podiumpje gaat ten onder aan een dik tapijt van sigarenrook. Buiten wacht de kou, maar de dag en nacht worden nog maar eens geplukt. Na ons de zondvloed. Chabliz brengt met “Nightporter” vergane glorie terug. Restaureert, door velen zelfs vergeten, pracht. Dit is fin de siÅ cle film noir soundtrack muziek met invloeden (“) , gecombineerd met opera. Nog veel meer hin der album naar de heren Brecht en Weill. “Bloder Tango” zou zo in hun “Die Dreigroschen oper” kunnen passen. En een cover van “Moon of Alabama” ontbreekt dus natuurlijk niet. Petra de Winter is weliswaar geen Lotte Lenya. Ze mist dat karakteristieke stemgeluid van de oeropnamen van Kurt Will”s meesterwerken. Maar dat is geen gebrek.Juist een geluid als Lenya had afbreuk gedaan aan de eigen twist die ze met Chabliz geeft aan dit genre. De Winter heeft soms wel een beetje de neiging te overdrijven. Al kan een over-the top benadering bij deze muziek geen kwaad, leve de dik aangezette liederlijkheid. Een mooi devies , morgen zien we wel weer verder. Met covers van Van Dyke parks, Leonard Cohen en bill nelson en een werkelijk schitterende sfeerbepalende uitklaphoes, wordt het Chabliz vergeven dat het eigen orginele materiaal net iets minder is: het doet soms een beetje geforceerd aan, al mogen de vaak tegendraadse arrangementen er zijn! Imponerend, bedwelmend, orgineel. Van Chabliz mag ik heel graag meer horen. Misschien niet direct voor iedereen, maar Chabliz is het waard ontdekt te worden en in het Nederlandse clubcircuit aan de bak te komen. Nightporter is alvast een grillig en duister visitekaartje vol modern-klassiek met een dikke alternatieve pop-noir deken. De volgende keer wat minder doordacht, losser en speelser en met meer eigen inbreng, dan hebben we aan Chabliz echt een briljantje.”Sven Schlijper in Kindamuzik (www.kindamuzik.net)
recensie Muziekwereld
