Jij bent eerst bij het ongeval,
bloed en tranen ingeblikt
een brancard in ‘t blauwe licht
weet niet of hij ‘t redden zal
de dood belt nooit aan
hoe hard je ‘t ook zal proberen
dat gevoel blijft bestaan
als je naar huis gaat neem je ‘t mee
slaat op je terug als branding in de zee
De donkere kant, de schaduwmaatschappij
is je bekend, een oude kameraad
met cynisme trek je er doorheen
gelooft niet meer in goed of kwaad
Je wou mensen
helpen als kind
Nu is ‘t je werk, een baan.
Met hoge snelheid naar een sterfgeval
een jonge vrouw geschoten in haar huis
maar de dader blijkt haar vader en je kan
het niet langer aan
wie laat dit soort lijden langs zich gaan
Waarom mag dit onrecht zomaar vrij bestaan
Ze was 22 lentes jong,
een bloem die vertrapt werd
onder de laars
van de maatschappij.
Je neemt vier dagen vrij, en drinkt de pijn opzij.
Op een dag, dag, dag, daaag, dag
je weet niet, ‘t weekend
arrestant die moeilijk doet,
je grijpt hem in een nekklem,
je collega spuit met pepperspray,
de man krijgt geen lucht, geen lucht.
[instrumental]
Hij vocht als een lee-eeuw maar het
baatte hem niet meer, het was drie man tegen een,
nekklem, adem, pepperspray in zijn gezicht
Je draagt hem naar je bus toe, hij beweegt niet meer,
want hij schold vandaag op de politie.
Tekst: Pim van Riezen en Petra de Winter
Muziek: Petra de Winter, Pim van Riezen, Marcel Peters. www.chabliz.com.
All rights reserved.